Kinderfestival

Het is nu maandagochtend en ik heb eindelijk weer even tijd onze belevenissen vast te leggen.
Terug naar zaterdag: Zaterdag was de 150e verjaardag van Swami Vivekananda, een monnik die een voorbeeld is voor IIMC en van wie een standbeeld naast het kantoor van Dr. Sujit staat. Vanwege zijn verjaardag waren alle scholen van IMCN dicht.
Na de lunch zijn er sjaals in de IIMC winkel bekeken en gekocht en zijn 6 van ons terug gegaan naar het hotel. De 4 bestuursleden zijn gebleven om nog even met Sujit af te stemmen wat wij doen op het kinderfestival. Op onze terugweg heb ik voor het eerst in een autoriksha gezeten. Met 3 mannen op de kleine achterbank. Het is een goedkoop vervoermiddel (9 roepie van iIMc naar de metro, ca. 5 km). We waren kwart voor 8 terug in het hotel: net op tijd voor onze afspraak met de rest om het restaurant te gaan zoeken waar ze pizza met mozarella van IIMC serveren. Het werd toch een hele wandeling, maar uiteindelijk zaten we in "Fire & Ice" en konden we genieten van heerlijke pizza'a en heerlijke rode wijn (die in verhouding ontzettend duur is: ca. 27 euro/fles).
In het hotel (ca. 12 uur) maakten we afspraken voor het ontbijt. Na een experiment met het Indiase ontbijt kozen we allemaal voor een American breakfast: een banaan, 2 geroosterde boterhammen, een omelet, jam (nou ja eigenlijk gelei), mango sap en koffie/thee.
ZONDAG
Het ontbijt kon pas om half 8, dus we hebben even iets sneller gegeten om om 8 uur weg te kunnen. We liepen naar de metor, maar deze bleek op zondagochtend gesloten. Dus met de taxi! In 3 taxi's verder. Sommige taxichaufferus wilden zo'n rit niet, en degenen die het wel wilden wisten eigenlijk niet waar ze moesten zijn. Bij ons ging het wel goed: we werden snel naar het metrostation Goria gebracht en vandaar met de riksha verder. De laatste 300 meter moesten we wandelen (geen idee waarom de riskha ons niet voor de deur afzette) en toen kwamen we een andere groep tegen die met de riksha het instituut voorbij waren gereden en waarvan de driver dus ook niet precies wist waar het was. Peter zat in de 3e taxi en die wist echt niet waar hij naar toe moest. Uiteindelijk heeft Peter Sujit maar gebeld, die een bus heeft gestuurd. Net voor half 10 was Peter er: net op tijd voor de peace walk die op dat moment op het programma staat.
Het kinderfestival is iets wat we niet meer zullen vergeten: een indrukwekkende dag waarop iedereen die bij IIMC betrokken is bij elkaar komt voor een dag met cultuur en ceremonie. Het start met een peace walk waarin iedereen samen van het instituut (indoor) naar het festivalterrein wandelt (ongeveer een half uur). Het is een optocht van misschien wel 4000 mensen met vlaggen, borden wat de stichting doet, iedereen in mooie kleren, de IIMC band en voorop, net achter de riskha van IIMC een stelletje Nederlanders in oranje T shirts achter een Nederlandse vlag... Deze dag waren wij de eregasten. Een rare gewaarwording.
We wandelden onder een poort door om te laten zien dat het vandaag IIMC dag was, met daarop o.a. een foto van Ben, Rieky, Marielle en Peter! Zo'n zelfde poort stond oon op de doorgaande weg elders.
Op het terrein begon het festival met een ceremonie. Onze bijdrage was nodig bij het kapot slaan van kokosnoten (in 1 keer): het water uit de kokosnoten spatte alle kanten uit. We hebben ook onze Nederlandse vlag gehesen (na de Indiase vlag en de IIMC vlag). En er werden ballonnen opgelaten. Ook werden er duiven losgelaten. De voetballers marcheerden een rondje, de band speelde, een beroemde Bollywood acteur zong een liedje (hij voert overigens campagne tegen roken en alcohol). Verder was de consul van Italie aanwezig, die een toespaak hield. En de president van IIMC (prof. Chowdhurry) ook. Er waren veel optredens met dans (ookvan de vrijwilligers) en een gymnastiekoefening van een erg lenige jongen. Na Dr. Sujit gaf Peter ook een korte toespraak. We zaten op een podium, gemaakt rond het doel van een voetbalveld. Rond het veld zat iedereen: in het midden gebeurde alles. Na de opening werden er dingen uitgebeeld: koken, tegen plastic afval, bidden, ziek zijn etc. Er was een jongen die zich als tube Colgate had verkleed, waarschijnlijk om aan te geven dat je je tanden moet poetsen. Een meisje dat was op haar gezicht en armen had (om brandwonden na te bootsen) werd onwel en Wouter was de eerste om eerste hulp te geven. De winnaar was een uitbeelding van Christus aan het kruis. We hebben allemaal mee gejureerd en serieus rondgelopen met formulieren en een pen, maar onze bijdrage heeft denk ik geen rol gespeeld.
Het diner met meer dan 3000 mensen was in de outdoor kliniek, een paar honderd meter van het voetbalveld. Hier kreeg iedereen te eten: iedereen zat op de grond in nette riijen te eten en de vrijwilligers gingen rond met grote pannen: rijst met groenten, iets gefrituurds, een currysojabal en aardappel en een zoet balletje gemaakt van melk en suiker.
Na het diner gingen we ons optreden oefenen in indoor met Swapan. Een hilarische oefening die niet te beschrijven valt. De ts van Cees bleek kwijt te zijn; waarschijnlijk door vrijwilligers met andere tassen meegenomen.
Het oefenen begon in het kantoor van Swapan, maar dat werd al snel te klein, zodat we op de 2e verdieping (waar de vrijwilligers slapen) verder gingen. Naast ons deden er ook 2 anderen mee: Emilio (uit Italie, die gisteren al met ons mee op pad was) speelde een power-dokter, een soort goeroe die energie kan sturen) en de ander een echte dokter. De clou van ons verhaal (bedacht door Swapan): Swapan en Peter zijn broers en Peter is groot en Swapan is klein. Grote broer pest kleine broer. Kleine broer wil groot zijn. Wij spelen hun families. Power doter erbij: helpt niet. Echte dokter er bij: helpt niet. Opa heeft idee: we trekken hem langer. We gaan allemaal om hem heen staan en gaan trekken. En ja hoor: het werkt hij wordt erg lang! Want Peter heeft hem op de schouders genomen en uit ons midden staat Peter langzaam op waardoor het lijkt alsof Swapan steeds langer wordt...
Terug op het festivalterrein beginnen we ballonnen uit te delen, maar dat verstoort de festiviteiten te erg, dus daar stoppen we maar snel mee. We doen we o.a. mee aan een wedstrijd blindemannetje. Watten op je ogen en een blinddoek om, een stok in je hand en dan lopen naar een lemen pot die je kapot moet slaan. Degenen die het dichtst in de buurt komen winnen. Cis en Peter wonnen 2 van de 10 prijzen!
Na afloop gaan we verder met het uitdelen van ballonnen, wat vrij chaotisch werd. Daarna weer naar Outdoor, voor de culturele avond. Een avond vol met optredens op een podium in een grote tent bovenop het dak van de kliniek. Er waren nog ongeveer 1000 moeders en kinderen: de rest moest al eerder naar huis.Deze avond zagen we prachtige optredens waarvoor lang is geoefend en waarvoor speciale kleding is genaaid.Echt genieten! Uiteindelijk waren wij aan de beurt. Maar Swapan moest nog van alles regelen, waardoor er nog een extra nummer werd ingelast...
Ons toneelstukje verliep erg goed. We dachten dat de zaal het wel snapte. Aansluitend heeft Peter de microfoon genomen en iedereen late n staan en de armen in elkaar haken om op en neer te deinen op onze bijdrage van Tulpen uit Amsterdam. Groot applaus.
De avond werd afgesloten door een magician die beter nog veel kan oefenen. Rond 10 uur was het diner (hetzelfde als de lunch) en daarna werden we met de bus teruggebracht.
Het was een mooie lange en overgetelijke dag.
Ter afsluiting regelde Nellie nog wat bier op de kamer!
En zo ben ik weer terug bij waar ik nu zit, nog voor het ontbijt in de lobby van ons hotel.Vandaag gaan we om half 12 de outdoor kliniek (ja, die van het festival) bezoeken. En 's-middags gaan we zelf wat doen (in ieder geval treinkaartjes naar Varanasi kopen voor Peter, Wouter, Dianne en ik).
Groeten uit Kolkata!