Boottocht op de Ganges

Maandag
Door de slechte internetverbinding in het hotel lukte het me niet eerder verslag te doen. Dank iederen voor de reakties: voor ons leuk om te lezen! Het gaat goed met ons. Happy! Niemand heeft klachten, behalve dan wat gehoest.
We staan kort na 5 uur op en gaan nog voor half 6 (zonder ontbijt) naar de bootjes voor een tochtje ovet de Ganges. Het is nog donker. Met een oude roeiboot met dollen van touw en bamboe roeiriemen worden we geroeid. Wouter heeft 2 Italianen ontmoet die ook meegaan. Het blijken fotografen van een groep uit Como en Venetie die op meerdere plaatsen in India foto's komen maken: hij heeft een camera van 10.000 euro.
We drijven stroomaf en komen o.a. langs de plaats waar we gisteren waren. Nog iets verder is de plek van de lijkverbranding. Onze roeier legt aan en een gids (hij zegt dat hij priester is; misschien is dat hier een vrij beroep? denk ik dan) staat aan boord om ons te vertellen over de lijkverbranding. We gaan mee naar de vuren en zien lichamen die al grotendeels verbrand zijn. Fotograferen mag hier niet. Maar principes zijn wel af te kopen voor 20.000 roepies zien we.
Voordat we uitstapten zagen we een dode gereinigd worden in de Ganges. Nu liepen we er langs: ik denk dat hij even moet uitlekken voor de crematie. Er zijn bij deze gath 6 plekken waar crematies plaats vinden. Er is veel hout voor nodig: dat ligt overal opgestapeld. De vuren branden 24/7. Natuurlijk mogen we meebetalen voor het hout en voor het gezin van onze gids. Hij had zo'n goed verhaal dat we dat maar deden, ook als het zijn eigen zak in zou gaan.
Met de boot stroomopwaarts wil Wouter ook een stukje roeien. En ik ook: het is duidelijk zwaarder dan in een 'echte' roeiboot. Het roeien duurt zo lang, dat we ons maar af laten zetten aan de kant (de Italianen waren al voor de brandplaats van boord gegaan). We wandelen langs de Ganges van de ene gath naar de andere en zien oa een rioolbuis in de Ganges uitkomen en daarnaast mannen de was doen. We gaan deze ochtend ook onze was laten doen: we denken er maar niet aan. Op de straat ligt de was te drogen. We zien rose geiten en honden, mogelijk een kleurtje dat bij het wassen in het water terecht komt?
Terug bij het hotel gaan we ontbijten; weer op het dak. Shiva belt en komt langs, samen met Franka en Marthe, 2 vrolijke spontane studenten uit Grave die nu medicijnen studeren in Utrecht en Nijmegen. Franka is een nichtje van Geert, van de Benares stichting. Ze waren er van geschrokken dat Shiva zich zorgen had gemaakt: met henzelf ging het allemaal erg goed, na 3 weken Nepal. Ze zijn nu 2 weken in Varanasi, daarna gaan ze nog naar Rajastan en daarna de ene naar Thailand en de andere naar Sri Lanka. We zien ze morgen in de Asray.
We rusten even wat (en krijgen bijna een verbrande kop in de zon) en gaan dan naar het reisburo om de hoek dat Shiva aanraadde. We doen onze schoenen uit en gaan op kussens zitten. Eerst wat informeel gebabbel en daarna bespreken we onze reis. Ons plan om met de trein verder te gaan verandert in een reis met een auto met chauffeur. Hij pikt ons morgen op en brengt ons zondag uiteindelijk naar Delhi. Het plan is:
Dinsdag naar Allahabad
Woensdag naar Agra
Donderdag naat Jaipur
Zaterdag een excursie naar Pushkar
Zondag naar Delhi
Vanmiddag gaan we alvast met de chauffeur naar Sarnath, een plaats op 10-15 km waar Boeddha zijn eerste toespraak hield. Het is erg lastig Varanasi uit te komen door de files, die er altijd blijken te staan. Het is raar nu in een grote auto met AC te zitten en het getoeter gedempt te horen omdat de ramen dicht zijn: het is net of de afstand tot wat er op straat gebeurt groter is; je voelt je meer waarnemer dan deelnemer... In de auto eten we koekjes van Peter die naast de mottenballen hebben gelegen, wat je nog goed kunt ruiken.
In Sarnath gaan we eerst naar het archeologisch museum: veel oude Boedda beelden en wat daar zoal bijhoort. Bij de ingang het symbool van India: het rad en de leeuwen. We mogen geen mobiel en fototoestel meenemen, dus we hebben er geen foto's van. Ook geen foto's van de eekhoorns die hier rondspartelden. Daarna liepen we naar de opgravingen van een groot tempelcomplex met de stupa waar Boedda zijn eerste toespraak hield. Een rustige plek, waar we even minder last hebben van verkopers. De verkopers lopen ons continu achterna om boekjes, beeldjes, klankschalen etc te verkopen.
We gaan naar de tempel met daarnaast de bodhi boom (een opvolger uit 1931) waaronder Boedda les gaf.
De dierentuin is helaas net gesloten: dat was een mooie kans geweest om op vakantie weer een dierentuin te bezoeken, wat we vaak doen.
Peter koopt in de officiele winkel een klankschaal voor 1200 roepies (17 euro). Bij de verkopers had Wouter later afgedongen van 3000 naar 300 roepies. Wouter heeft ook een beeldje gekocht, waarbij de prijs daalde van 500 naar 10 roepies.
Van ons mag Wouter nu verder onze onderhandelingen doen!
We zien hier natuurlijk veel Boeddistische monnikken, in hun rode en soms gele gewaden. Het doet me denken aan de monnik die we vanochtend in een andere boot zagen en die heel blij een foto van Dianne maakte met haar rode trui, paarse capuchon en oranje sjaal.
We maken nog snel een foto van een erg hoog Boedda beeld en gaan dan weer naar Varanasi. In Varanasi liggen helaas de hotelvouchers niet klaar. Bij het bekijken van de hotels op de website zien we dat de hotels ons eigenlijk wat te luxe zijn. We besluiten om zelf ter plekke de hotels maar te regelen. We huren vanTiwari Tours & Travels dus alleen een auto met chauffeur. We gaan het geld hiervoor pinnen en meteen ook eten. We eten in een echt Indiaas restaurant (Shyamal) met een tuin. Als we terugwandelen in het donker doet Dianne een lampje aan, iets waar de straathonden duidelijk op reageren met angst of blaffen . Terug in het hotel iets voor 10 uur bsbbelen we wat met andere hotelgasten, vooral met een oude Amerikaan met pretoogjes die veel plezier heeft en als muziekoloog vooral veel doet met filmmuziek uit de roaring twenties.