Bijzondere ontmoetingen

Peter, Ivo en ik zaten luxe in de economy class. We hadden geen stoelen voor ons. Dat kwam doordat een klantgerichte medewerkster van Emirates ons bij inchecken omgeboekt had naar stoelen met beenruimte. Om de beurt kwamen de andere reisgenoten bij ons hun ledematen strekken. Op het moment dat Margreth dat deed kreeg ze gezelschap van een jongeling die een dansje met haar maakte. Hij bleek hulp nodig te hebben. Hij was met een vriend onderweg naar Sri Lanka en had zijn telefoon met het adres van zijn bestemming in zijn auto in Brussel laten liggen. Als behulpzaam als Peter is bood hij zijn telefoon aan om via WhatsApp contact te leggen met Het thuisfront. We hebben wifi en al snel was er telefonisch contact en stroomde de appjes met de gevraagde info binnen. Beide heren uit Aarle Rixtel zijn verheugd dat ze niet het programma Spoorloos hoefden te gaan imiteren om hun vriend in Sri Lanka te vinden. We hebben ze voorgesteld om als tegenprestatie een koe te sponsoren. En zo waren we toch nog snel in Dubai. Na een bustocht van wel 20 minuten werden we afgezet bij het luchthavengebouw. Er volgde nog een fotosessie met een Milkakoe. We dronken samen wat en daarna vlogen Peter, Rieky, Rien, Miriam en Margreth door naar India. Ivo, Dianne en Emma nemen over 9 uur de volgende vlucht, foutje in de boeking.
Als we onze medereizigers uitgezwaaid hebben wandelen we een rondje op de luchthaven. Wat een luxe en wat een variatie aan mensen. We eten wat en zoeken dan stoel om de nacht verder door te brengen. Het is dan 3.30 uur lokale tijd (= 00.30 uur NL) Emma en Ivo slapen een aantal uren, ik vrijwel niet.
Om half 9 gaan we ontbijten op kosten van Emirats. We worden herkend als IIMCgangers door onze shirts door een jong echtpaar en hun zoon die afgelopen week bij IIMC in Sonapur waren. Ze komen uit Calcutta en wonen in Trieste. Hun zoon zit daar op de Internationale school. Een docent van die school zet zich in voor IIMC. De cirkel is weer rond. We hebben een leuk gesprek en beloven Sujit de groeten te doen.
Emma, Ivo en ik spelen het kaartspel Kolonisten van Catan. Ivo wint.
Over een uur kunnen we aan boarden rond 18.00 uur lokale tijd staan we in Calcutta.

Dan op naar de immigratie. Het kost moeite om Emma het land in te krijgen. In Nederland hebben we digitaal ons visum aangevraagd. Nu is er nog een vingerscan nodig en een stempel in ons paspoort. De scan van de vingers van Emma moet wel 50 keer opnieuw en alle 4 de vingerscannners op de balie zijn er voor nodig. Indiase consternatie achter de balie.

Dan staan we snel buiten. De luchthaven is onherkenbaar veranderd. Helemaal vernieuwd en ogenschijnlijk schoon. Na een kwartier wachten duikt er een heus ontvangstcomite op: Peter, Rien, Margreth en een chauffeur van IIMC. We proppen ons in de 'ambulance' , Rien opgevouwen bij de bagage achterin en we rijden de drukte van Kolkata in. Een klein uur later rond 21.00 uur zijn we in ons Hotel Victerrace International en gaan we eten aan de overkant La Zeez. We zijn een beetje op bekend terrein. Na een heerlijke maaltijd doodmoe ons bed in gerold.