Kinderfestival

De wekker gaat vroeg, 6.30 uur. Gelukkig is een avond en nacht slapen voldoende geweest om mijn hoofdpijn te verdrijven. Peter heeft voor ons het ontbijt geregeld en het werkt. De eieren zijn gloeiend heet maar verder gaat het goed en hebben we voor 7.00 uur ons ontbijt achter de kiezen.
We worden om 9.00 uur in de indoor in Sonapur verwacht voor het jaarlijkse kinderfestival. Dat moet met de taxi en de autoriksja. Op zondag rijdt nl. voor 11.00 uur de metro niet. We gaan in 2 ploegen. Ivo, Rien en ik vertrekken als eerste. De taxichauffeur weet het wel, dan niet en bij navraag bij voorbijgangers wel bij welk metrostation in Goria we afgezet willen worden. En het gaat goed. Bij het metrostation vinden we snel een autoriksja die ons vlot naar de indoor brengt. De tocht van Peter, Rieky, Emma en Margreth verloopt minder voorspoedig doordat de taxi ze tot tweemaal toe op de verkeerde plek afzet en ze op eigen initiatief ook weer op komt halen. Eind goed al goed, ze komen een klein half uur later dan wij aan bij de indoor.
Daar worden we warm ontvangen en voorzien van chai, mierzoete zwarte thee. We maken kennis met de Australische delegatie die vandaag de gasten zijn die extra aandacht krijgen.
Het is gezellig druk in de indoor en we genieten van hartelijke mensen en de prachtige kleurrijke kleding.
Onze reisgenoot Miriam is er uiteraard ook. Swapan komt ons begroeten en binnen de kortste keren heeft hij zijn eerste groepsfoto met ons geregeld. We weten uit ervaring dat dit de eerste van velen zal zijn. Dokter Sujit, zijn vrouw Barnali en hun dochter Subarna komen ons ook begroeten. Wat fijn om ze weer in onze armen te kunnen sluiten. Ivo geeft Subarna een T-shirt van IMCN. Dat valt in goede aarde.
Dan vertrekken we in een enorme stoet naar het festivalterren. We lopen met de gasten uit Australië vooraan in de stoet.
Op het terrein worden we op de eretribune geïnstalleerd. Peter en Rien mogen op de eerste rij omdat ze worden aangemerkt als onze seniors ;-). Zij mogen in de zon, de rest zit achteraan uit de zon. De hele optocht trekt tweemaal aan ons voorbij. Honderden kinderen en moeders. Fanfare voorop gevolgd door het voetbalteam in strak gelid. Vervolgens een bonte stoet die borden dragen van wat IIMC doet zoals kindsponsoring, womenempowerment, microkrediet, gezinsondersteuning, onderwijs, basisgezondheidszorg en zo nog 15 andere thema's. Dan start het officiële programma met het hijsen van de vlag, breken van kokosnoten en loslaten van de vredesduiven. Na diverse toespraken van oa de voorzitter van het bestuur, de oud rector van de universiteit van Calcutta, krijgen we een programma met prachtige Indiase dansen.
Gelukkig hebben we een lunchpakjetje gekregen want de lunch is in Tegharia. Rond 2 uur krijgen we daar eten. Een massaal gebeuren. Iedereen die deelneemt krijgt een bord eten met rijst, aardappel, linzen saus, zoete saus met vijgen en een zoet melkballetje. Peter en ik helpen even mee. Peter heeft een emmer met aardappelen en ik met rijst. En scheppen maar. 2 aardappelen per persoon en rijst zoveel als ze lusten. Dan wordt de ruimte leeggeveegd en krijgt de volgende lichting eten.
Even uitblazen bij de indoor en daarna terug naar het festivalterrein. Er is een tekenwedstrijd waar prachtige werkstukken worden gemaakt. kinderen beelden van alles uit. De uitsmijter is een wedstrijdje doeltrap, Rien wordt tweede.
Dan het culturele avondprogramma, dat houden we niet lang vol; we zijn al meer dan 12 uur in touw. Het lukt om met de autoriksja de laatste metro naar het centrum te halen. Onderweg oponthoud bij een cricketwedstrijd. Om 22.00 zijn we terug in het hotel.