Rustige dag?

Vandaag geen duidelijk programma. Ik ben nog niet echt fit en Ivo ligt nog heerlijk te slapen als Peter op de deur klopt. De anderen staan klaar voor een bezoek aan New Market. Ivo en ik besluiten ze niet te laten wachten en onze eigen weg te gaan. We spreken af elkaar om 16.00 uur te zien in Sonarpur in de indoor.
Ivo en ik staan rustig op en gaan lekker lang zitten ontbijten in het restaurant van het hotel. We werken allebei aan het reisverslag. Ik van de opening van de school en Ivo over het bezoek aan de Sunderbands. Als we dat klaar hebben gaan we de straat op. We gaan nu linksaf ipv de vaste route naar de metro te nemen. Wat is het toch een lawaai met al die toeterende taxi's en auto's. We komen langs een aantal apotheken en drogisterijen. Je kijkt je ogen uit, overal om je heen is iets te zien. Er wordt overal gebedeld. Mensen vragen spontaan waar je vandaan komt. Er zijn er weinig blanke mensen dus val je op en Ivo met zijn 1.90 helemaal. Met die lengte kijk je hier bijna over iedereen heen.
We komen op een T-splitsing waar we over willen steken. Dat blijkt onmogelijk ook al staat er een verkeersregelaar. Die regelt alleen gemotoriseerd verkeer. Dus veranderen we van route en steken over waar het wel kan. We lopen langs een drukke weg en boven deze weg is ook een verkeersweg aangelegd die op grote pilaren staat. Overal is eten te koop en fruit. We vinden een van de ingangen van de metro en dat blijkt het station te zijn vlakbij ons hotel. We zijn dus een blokje om gelopen.
Er liggen op verschillende plekken mensen te slapen op de stoep, vaak onder een deken of een stuk plastic. Nu zien we een jonge man liggen met alleen een lendendoek om. Hij ligt languit op de stoep te slapen.
Met de metro en daarna scheuren in een autoriksja naar Sonarpur. Die autoriksja blijft een betrekkelijk genoegen. Al snel komt ook de rest van de groep aan in Sonarpur.

Verslag van Rien over het bezoek aan New Market: Met Rieky, Margreth, Emma, Peter en Rien met de metro naar Park Street. Eerst op zoek naar ontbijt. Het wordt uiteindelijk een brunch om 11h30 bij het vertrouwde adres Barista. Daarna op de New Market op zoek naar stof voor de overhemden van Rien. Na eindeloos onderhandelen en 3.500 IR (50€) armer is het gelukt. Sommige bekijken nog de slacht van een kip en het uithalen van ingewanden van een geit. We lopen voldaan weer terug naar de metro.

In de indoor komt de mededeling dat we vandaag geen sponsorkinderen gaan bezoeken. Dat is wel jammer. We horen wel welke kinderen we morgen kunnen bezoeken. Daar is ook het meisje bij dat Ivo en ik sponsoren. Ik ga informeren wat we haar kado kunnen doen. Kleding is een van de opties. Dus ga ik naar de administratie van de sponsorkinderen. Die is ordelijk en binnen een minuut ligt het dossier van het sponsorkind voor mijn neus. Ze is 13, heeft een zus van 11 en van 15. Ze leggen me uit wat ik kan kopen voor haar. Samen met Miriam ga ik naar een winkel waar ik een tuniek en wegging koop. Ik ben blij als ik weer op de zijweg naar de indoor loop want langs de hoofdweg lopen is eng door het slingerende en toeterende verkeer dat geen rekening houdt met wandelaars.

Een deel van de groep ging een kijkje nemen bij Khadarat, een tehuis voor gehandicapte meisjes, op 10 minuten lopen van de indoor. Daar werd mee gevoetbald. In de indoor speelde Rien en ik een tijdje met een groep kinderen met een frisbee. Ik speelde samen met een meisje met ernstig verbrande en daardoor vergroeide handen. Ze kon wel gooien masr niet vangen. Dat deed ik voor haar.

Weer mogen we met zijn allen op audiëntie bij Dokter Sujit. Het programma wordt aangepast om in Dhaki een koemarkt te bezoeken. We gaan nog op expeditie en een paar nachten onderweg slapen.
We hebben weer veel besproken en weten dat waarschijnlijk het programma deels wordt herzien.
Wat een bijzonder gebeuren is het hier en wat hebben we toch een makkelijk leven in Nederland.