Geen chauffeur beschikbaar

Ontbijt bij au bon pain in Park street
Vandaag met de metro en riksja naar de outdoor, ook wel Tegharia genoemd naar de naam van het dorp. Hier zien we de outdoor in vol bedrijf. We starten bij de ontvangst van nieuwe patiënten. Die betalen 10 roepie en ontvangen dan een boekje en een verwijzing naar de juiste dokter. De bloeddruk wordt gemeten en er wordt met de dokter gepraat. De meesten gaan dan naar de apotheek voor medicijnen. Anderen gaan voor een verband. Of naar de oogarts, tandarts, wondverzorging of röntgen. Er wordt ook een bloedonderzoek gedaan als dat nodig is. Verder is er baby consultatie, waar baby's worden gewogen en gemeten, en krijgen ze aanvullende voeding als dat nodig is. Zwangere moeders worden onderzocht en krijgen extra voeding.
We zien hier Miriam in actie, samen met andere volunteers en 3 zusters Carmalitessen. Er hangt een poster gemaakt door een vrijwilliger in 2010 met daarop de belangrijkste vertalingen Engels- Bengaals.
In een kleiner groepje gaan we naar Challapara (Ivo, Peter, Margreth, Emma en Swapan)
Dit is een school met 650 kinderen waar we 3 jaar geleden ook waren. Het is een school van drie verdiepingen (en dan kun je nog het dak op ook). Er wordt een toilet gebouw van drie verdiepingen bijgebouwd.
We zitten samen met enkele leerkrachten, drinken thee, bekijken lesmateriaal en bewonderen knutselwerk van de kinderen. Daarna bezoeken we een aantal klassen, waar nog les wordt gegeven. Erg leuk om te zien. We geven wat wiskunde les en worden toegezongen in een andere klas. Er is toevallig ook een ouder bijeenkomst (guardian meeting), waar ouders worden bijgepraat, waar we geruime tijd naar het Bengaals van Swapan hebben geluisterd :-).
Een grote groep gaat voetballen, maar helaas zien we dat het hek nog op slot zit en moeten we terug. Het is trouwens wel een mooi voetbalveld, gesponsord door Real Madrid.
Op de terugweg maken we foto's van hokjes van plastic die als Toilet gebuikt worden en die hoognodig vervangen dienen te worden door gemetselde toiletten met septic tank.
We kopen bananen in Sonarpur en Peter en Ivo wandelen terug naar de indoor.
Rieky, Rien en Dianne lopen naar de indoor. Ze lunchen er samen. Rien en Rieky gaan verder werken aan de sponsorlijst en willen op bezoek gaan bij sponsorkinderen. Er is te kort aan chauffeurs waardoor dat laatste waarschijnlijk niet zal lukken.

Dianne heeft alle afzonderlijke verslagen van gisteren op waarbenjij.nu gezet. Daarna begint het wachten op vertrek naar een Woman Peace Council. Ook dit dreigt niet door te gaan. 2 uur te laat gaat het alsnog door en kan ook Peter vergezeld door Emma naar zijn sponsorkind.
De rit naar de WPC duurt 20 minuten. De auto stopt in een klein dorpje op een smal weggetje dat tussen lemen hutten door slingert. We lopen een smal pad naar een huis op. Om de hoek van het huis zaten 11 vrouwen op ons te wachten. Meer dan 2 uur te laat, blijkt geen probleem. Besproken wordt wat de groep de afgelopen maand en ook vandaag heeft gedaan De groep komt elke middag bij elkaar van 3 tot 5. Ze lezen samen de krant en kiezen een onderwerp om te bespreken. Daarnaast informeren ze elkaar over wat er in hun community gebeurt. Twee vrouwen uit de groep hebben de coördinatie en worden extra geschoold door IIMC op gezondheid, hygiëne , kinderverzorging en voeding. De WPC groepen worden maandelijks bezocht. Een kind van elke vrouw wordt gesponsord. De vrouwen sparen en lenen via microkrediet.
Ik vertel wat over mezelf dat in Bengaals vertaald wordt. Jammer dat er geen weinig tijd is. De logboeken worden ingevuld en ik en ook de 2 medische studenten die erbij zijn wordt gevraagd het logboek te tekenen. Dan weer terug.De chauffeur rijdt een koe aan en rijdt gewoon door, de koe hinkelt weg.
Peter en Emma komen enthousiast terug van het bezoek aan het sponsorkind van de kinderen van Peter.
Tijd om terug te gaan naar het hotel. Het blijft verrassend hier.