Koeienmarkt en brillenmarkt

De bedden waren weer hard en we staan vroeg op: om 5 uur aan het ontbijt: chai, banaan en gekookt ei. We hebben het nog over het fruit dat binnen het complex verbouwd wordt: heel veel bananen en mango’s. Een aardig weetje wat voor mij nieuw was, is dat een bananenboom maar een jaar leeft en dan dus bananen produceert. Daarna sterft de boom af en komt er uit de wortels weer een nieuwe boom.
Dan naar de koeienmarkt. We gaan met een busje dat we op de weg aanhouden. We kunnen allemaal mee: ook Shamal en Luigi. Peter en Luigi gaan bovenop het busje zitten. Een mooi uitzicht, maar ook best koud. Shamal draagt het koffertje van Dianne. De anderen mogen dat zelf doen.
Het laatste stuk naar de koeienmarkt lopen we. Er zijn nog niet veel koeien, maar die laten niet lang op zich wachten. Uiteindelijk zijn er zo’n 25 koeien in de aanbieding. Hiervan heeft IIMC er vier gekocht. Normaal kopen ze die koeien en gaan die naar IIMC (het Dhaki complex) om ze dan een paar dagen later aan vrouwen te overhandigen. Nu zijn wij er bij en willen we graag foto’s van de overhandiging, waardoor ze hebben besloten de vrouwen die de koeien krijgen zelf ook een rol te geven in de aanschaf van de koeien. Na de koop worden de koeien aan de vrouwen gegeven, maar pas nadat alle formulieren zijn ingevuld en door de vrouwen zijn ondertekend. Dit doet Swapan (die inmiddels ook weer is gearriveerd) erg goed. De marktmeester krijgt per koe 50 roepie (71 cent). De koeien kosten 54, 74, 85 en 100 euro: gemiddeld dus 78 euro. Het zijn voor Nederlandse begrippen erg kleine koeien. Ze zijn 1 tot 1,5 jaar oud. Ze geven ’s-ochtends ongeveer 3 liter melk en ’s-middags ongeveer 2 liter.
De koeien krijgen Nederlandse namen: Margreth, Nelly, Netta en Grandson one. Deze laatste naam is door Peter bedacht ter ere van zijn (eerste) kleinzoon die elk moment geboren kan worden.
We gaan niet meer naar Dhaki: we gaan met Swapan mee naar Sonarpur. 2 uur rijden met de bus van IIMC. Daar staat het uitdelen van de brillen die we hebben meegenomen op het programma. Na de (heerlijke) lunch op het instituut zien we hoe dit gaat. Er is een lange rij met vrouwen, zeker 100, die staan te wachten op een bril. De dozen worden opengemaakt en op tafels gelegd. Dan begint het circus. Het lijken de dolle dwaze dagen van de Bijenkorf wel. De brillen zijn geliefd en aan het einde van het uitdelen zijn ze bijna allemaal weg.
Rieky gaat nog op pad om een van de sponsorkinderen te bezoeken. De rest van de groep gaat terug naar het hotel. Dianne hoopt dat ze haar portemonnee daar terugvindt in haar grote koffer. Dit blijkt niet zo te zijn, dus heeft ze haar bankpas en creditcard geblokkeerd en gebeld met de reisverzekering. Er is aangifte nodig bij de politie, dat wordt lastig, omdat we morgenochtend voor 2 dagen op pad gaan met Dr. Sujit.
We besluiten te eten bij Fire & Ice. Onderweg daar naartoe raken we eerst Margreth kwijt en als we haar terug hebben stapt net Rieky uit de metro. Het zal wel zo hebben moeten zijn.