Wat gebeurt er veel!

Het is nu zaterdagavond. We hebben het zo druk gehad dat er geen tijd was om het versalg bij te werken. Er is ontzettend veel te vertellen. Dat gaat in dit verslag allemaal echt niet lukken. Daarom wat highlights.
Donderdagavond zijn we met Sujit, Barnali en Subarna (hun dochter) uit eten geweest in een Indiaas restaurant, tot half 12. Heerlijk gegeten!
We waren allemaal erg moe.
Vrijdag hebben we daarom pas om 9 uur ontbeten. Om 10 uur namen we de metro naar het zuiden, waar we door Swapan werden opgehaald. Dat duurde iets langer dan gedacht, dus we hebben genoten van de drukte om ons heen. Met Swapan reden we met de bus naar Hogulkuria, naar een outdoor clinic. Dit is een soort polikliniek waar mensen naar toe komen om de arts te bezoeken, die daar af en toe naar toe komt. Er was ook een school met erg leuke kinderen, waar we leuk met gepraat hebben (met degenen die Engels konden). Op de bovenste verdieping is een hostel voor kinderen die geen ouders of erg arme ouders hebben en die daar wonen zolang ze daar op school zitten. Hogulkuria heeft ook de grootste bank van IIMC. Met bank wordt eigenlijk microkredite bedoeld: vrouwen organiseren zich in groepen van 20 om samen over investeringen van 1 van hen te beslissen. Een vrouw kan bijv. een microkrediet krijgen om een koe te kopen; daar beslist de groep van 20 over. De bank zorgt dan voor geld om de koe te kopen. De vrouw betaalt de koe dan terug aan de stichting (met rente) door wekelijkse betalingen.
In dit gebouw wordt ook mozarella gemaakt van koeienmelk. De mozarella wordt vooral verkocht voor pizzeria's.
Daarna met de bus verder naar Kalyanpur. Hier was een school en bank in aanbouw. Daarna naar het hoofdkwartier in Sonarpur. Dit gebouw is de basis van IIMC en het gebouw bevat erg veel functies. Medisch (infectieziekten, brandwonden), een weverij, een winkel (met mooie sjaals), een naaibedrijf (vooral voor eigen gebruik, zoals schooluniformen), een PC lokaal (waar kinderen onder toezicht werken met de PC), kinderopvang, women empowerment (waar vrouwen met begeleiding met elkaar over problemen spreken) (eigenlijk dus een kletsclub...), een bank, de sponsororganisatie en verder veel ondersteunende zaken, zoals het office.
Er waren ook gehandicapte kinderen, die op Dianne veel indruk hebben gemaakt. Deze kinderen worden volgende week verhuisd naar Khadarat, waarvan de bouw nu net gereed is.
We hebben er een echt Indiase lunch gehad.
We gaan nu uit eten, dus ik moet er nu weer even mee stoppen. Ben benieuwd wanneer ik weer tijd heb om verder te gaan met het verslag...