Pushkar

Zaterdag

Vandaag gaan we naar Pushkar, zo’n 180 km rijden. Om 8.00 uur vertrekken we vanaf het hotel. Dianne zit dit keer voorin en heeft zich weer uitgeleefd op het uit de knoop halen van een koord van Peter. Het is mooi weer en rustig op de weg. Dat is wel relaxed omdat er dan heel wat minder vreemde verkeersmanoevres worden uitgevoerd. We blijven ons verbazen over de vrachtwagens. Wat hier opvalt zijn de wagens beladen met stro. Lastig te omschrijven. Bij de stad Ajmer slaan we af naar Pushkar. We komen op een smalle provinciale weg die door een heuvelachtig landschap gaat. Kleurrijke vrouwen, kuddes geiten, natuurlijk koeien en veel gammele woningen. Het landschap wordt steeds droger.

Even tussendoor, Bij Jaipur reden we over een nieuwe weg. De huizen ernaast waren hiervoor half gesloopt maar er woonden gewoon nog mensen in.

Dan zijn we in Pushkar, vanouds een bekend hippie-centrum. We zien het Pink Floyd Hotel aangegeven. Een van de attracties van Pushkar is het maken van ‘camelsafari’. De ‘camels’ zien er kleurig uit. We rijden de straat van de tempel in en daar parkeert onze chauffeur de auto in een ommuurde parking. We lopen door naar de brahma-tempel; Pushkar is een heilige stad. We worden meteen opgepikt door een ‘tempel-student’. Schoenen, rugzakken, fototoestellen en telefoons mogen allemaal niet mee naar binnen. In ee kluis gestopt dus. Het is druk in de tempel. We bekijken het godenbeeld en Dianne klingelt met de grote bel zoals iedereen. De student leidt ons rond door de tempel.

Bij de ingang hadden we bloemen gekregen, een deel leggen we in een bak bij brahma, de rest kunnen we meenemen naar het heilige meer. We lopen van de tempel naar het meer waar we alle vier door een priester mee naar het water worden genomen. Deze gaat een gebed opzeggen dat je nazegt en vraagt of er mensen te gedenken zijn in de familie. Het eind van het liedje is dat er wordt gevraagd of je minimaal 1000 roepies betaald en liever een veelvoud daarvan. Resultaat is dat alleen Dianne en Wouter iets geven.

We lopen de stad weer in. Peter koopt zijn tweede klankschaal met een bijdrage van Wouter. Even verderop koopt Wouter een paar schoenen van kamelenleer. Peter zwicht nog voor een dolk en Dianne koopt er 2 saris. Er is veel te koop voor toeristen. De hippies hebben we er niet kunnen vinden. Op de binnenplaats van een hotel aten we pancakes. Het was er lekker rustig. We wandelen nog een keer langs de kamelen en vervolgens terug naar de auto.

De laatste stop was bij Sunset Hotel aan de overkant van het heilige meer met mooi uitzicht op de ghats. Warempel had het hotel wifi en internet verbinding. Wouter gaf zijn sportschoenen weg en Dianne kreeg een serenade. Die laatste moest wel afgerekend worden. Dan rijden we terug naar Jaipur. Het is ontzettend druk in de stad en het duurt lang voor we daar doorheen zijn.

Peter, Wouter en Dianne gaan eten in de stad. Sunil staat er op ons te rijden. Hij wil niet dat we ‘s-avonds door de stad wandelen. De rit heen duurt bij een uur, de rit terug 15 minuten, omdat dan het eenrichtingverkeer is opgeheven. Een populaire maatregel in India om het verkeer in beweging te houden….