Boottochtje

Om 5 uur staat een luxe taxi klaar om ons naar IIMC in Sonarpur te brengen. Rieky en Dianne hebben vandaag een ander programma en gaan dus niet mee.
De taxi had last van wegopbrekingen, maar nam dan gewoon de andere weghelft. Om half 6 waren we een half uur te vroeg bij IIMC, waar nog niets te doen was.
Om 6 uur start daar de dag. Kort na half 7 vertrekken we met onze groep van 6, Tom uit Engeland, Nikita uit Zwitserland, Swapan, Ikbal, Tayasru en Nishat met een grote bus.
Na een uur stoppen we voor ontbijt. Daarna verder de Sundarbans in. Rond half 10 uur zijn we aan het eind van de weg en stappen we over in een boot.
Het lijkt wel vakantie, zo'n boottochtje :-).
We varen langs eilanden op weg naar het beoogde eiland. Na 2 uur varen zijn we daar. In de haven ligt een schuit met zand die gelost wordt door zand in een mand te scheppen en deze op het hoofd over een wiebelende plank naar de oever te brengen.
Toen we aan het eind van de dag teugkwamen waren ze daar nog steeds mee bezig.
We gaan in groepjes van 4 achter op een fietskar zitten en laten ons naar het dorpje fietsen.
We horen luidsprekers onze komst aankondigen. Om de luidsprekers van elektriciteit te voorzien is er voor de gelegenheid een (oude) dieselgenerator neergezet.
Om 12 uur zijn we er en worden we warm welkom geheten met een stip op ons voorhoofd en een rode roos, om door een haag van mensen naar binnen te gaan om (alweer) op een podium te gaan zitten.
Het dorpje heet Satjelia en de bijeekomst heet een 'Mother Nutrition Awareness Program'.
Voor het podium zitten ongeveer 100 vrouwen en een zelfde aantal kinderen.
Het programma wordt geleid door een lokale dagvoorzitter en de president, een soort van lokale burgemeester.
Het terrein is naast het 'clubhouse', een dorpshuis dat ook bibliotheek is en zowel lesmateriaal aan de muur heeft als ook afbeeldingen van heel veel inspirerende mensen, waarvan ik eigenlijk alleen Tagore, Vivekananda en Moeder Teresa ken.
Het programma bestaat uit heel veel toespraken en af en toe wat muziek (met een harmonium) en dans. Aan het begin wordt ook een tekst opgezegd door de eerste kinderen van de school hier, 5 of 6 jarigen die in de preprimary class zitten.
Er wordt veel uitleg gegeven over goede voeding en hygiene. Tom en Nikita gebruiken posters over hygiene, het opslaan van voedsel, snijwonden en ziektes om hun uitleg te geven.
Onze Margeth vertelt over het belang van handen wassen en borstvoeding. Peter benadrukt het belang van hygiene regels en Ivo vertelt dat we vanuit Nederland helpen omdat onderwijs belangrijk is en dat wat er vandaag vertelt wordt ook onderwijs is.
Rien, Emma en Miriam helpen bij het uitdelen van schiften en schrijfmateriaal aan de beste kinderen.
Na de bijeenkomst is er voor iedereen een warme maaltijd. Het is goed te zien dat handen wassen niet alleen theorie is, maar ook praktijk: er gaan mensen rond met flesjes water om iedereen zijn handen te laten wassen.
Wij eten ook mee: rijst, linzen, groene groenten en een stukje vis.
Hierna wandelen we door het dorp. Er wonen zo'n 120 gezinnen. Eigenlijk ziet het er best goed uit: nette woningen (wel van leem met een rieten dak), vaak met een zonnepaneel.
We zien veel dieren: veel koeien aan een touw, maar ook schapen, geiten, eenden en kippen. De rijst is pas geoogst en op veel plekken ligt de rijst opgestapeld, om gedorst te gaan worden.
Hier in de Sundarbans (vlak bij de grens met Bangladesh overigens) is er van nature een landschap waar overstromingen zijn. Daarom zijn er veel dijken aangelegd. Op de boot zagen we al dat er veel erosie is en dat de dijken op veel plekken onderhoud nodig hebben.
Dat gebeurt niet altijd op tijd, waarna er dan een overstroming is bij hoog tij. In dit dorp was dat drie jaar geleden: toen stond het hele dorp tot kniehoogte (of meer) onder water.
In de rivier zitten overigens krokodillen, die ook af en toe een visser van de kant 'happen'.
IIMC komt nu eens per maand op dit eiland voor deze voorlichting en wil hier meer gaan doen. Nu wordt er nog alleen preprimary onderwijs gegeven, en het ligt in de bedoeling dat de school van IIMC meegroeit met deze kinderen.
We wandelen terug naar de boot. De boot ligt midden op de rivier en de kapitein ligt denk ik te slapen, want er komt geen reaktie als we hem roepen.
Uiteindelijk regelt Rien dat de dorpsomroeper (er is continu iemand die in de havenplaats door een microfoon roept) de kapitein vraagt ons op te halen. Dat werkt meteen!
Op de boottocht terug wordt het rond 5 uur donker. Daarna nog uren met de bus terug. Rond half 10 worden we op het metrostation afgezet en zit deze lange dag er op.