Moeder Teresa
Door: Rieky van Houten
Blijf op de hoogte en volg Dianne
17 Januari 2016 | India, Calcutta
Vandaag (zondag) hadden we een vrije dag en zijn Rien en ik op pad gegaan om souvenirs te kopen Met de taxi naar Parkstreet omdat de metro niet rijdt op zondagochtend. Bij de marktkraampjes is het nog rustig. Rien weet weer goed af te dingen op de spulletjes die we willen kopen. Er is een nieuw Frans restaurant gekomen: "Au bon pain" waar we lekkere Europese dingen kunnen krijgen. En vooral goede koffie, een zeldzaamheid hier. Na de koffie gaan we naar het moederhuis van de Missionary of Charity van moederTeresa. In een zaal van het klooster, waar 100 zusters wonen, bezoeken we de tombe waarin zij na haar overlijden is begraven. Er zijn veel bezoekers van over de hele wereld, zij wordt als een heilige vereerd. Dat is geen wonder als je in het naastgelegen museumpje haar levensgeschiedenis leest. Zij heeft haar leven lang gezorgd voor "the poorest of the poor" en is ook voor de mensen van IIMC een grote inspiratiebron. Overal kom je haar portret tegen vaak met dr. Sujit en Barnali. We bezoeken ook haar kamer, heel eenvoudig met niets anders dan een bed, tafel en stoel zonder enige luxe. Het is fijn te weten dat haar werk over de hele wereld wordt voortgezet en veel vrouwen zich geroepen voelen toe te treden tot deze orde. Er komen hier ook veel mensen helpen en mijn zus Clemy en Ben zijn hier daarom in 2000 geweest en zijn zodoende in contact gekomen met dr. Sujit. Terug op weg naar de Metro komen we door een hele arme moslimwijk waar we van alles zien, horen en ruiken: Veel schurftige honden, bergen afval, overal schimmige eettentjes, mannen die zich op straat wassen, schoenpoetsers, barbiers, uitgemergelde geiten die nog ergens wat te eten zoeken, mannen met bundels kip aan de fiets, loopriksja's en slagers die bezig zijn beesten te villen en uitbenen en dat alles in een vreselijk vieze straat waar je steeds goed moet kijken waar je allemaal (niet) in moet trappen. En tussen dat alles in de muezzin die oproept tot het gebed. Thuisgekomen spoelen we het vuil van de stad van ons af en nemen wat rust. Om 19.00 uur ontmoeten we de anderen weer bij het Italiaanse restaurant:"Fire and Ice" misschien wel het enige in Calcutta. De Italiaanse vrouw die de eigenaresse is, heeft goede contacten met IIMC en neemt de mozzarella die in Hogolkuria wordt bereid van hen af. We eten heerlijke pizza's en een lekker Italiaans toetje, erg lekker na al die Indiase maaltijden. Maar niet alleen het eten is Europees ook de rekening is hoger dan we de laatste week gewend waren. Morgen moet de pot weer gespekt worden!