Opening Chakberia kliniek
Door: Ivo
Blijf op de hoogte en volg Dianne
17 Januari 2013 | India, Calcutta
Dinsdag 15-1-2013: de dag van de opening van de polikliniek in Chakberia (outdoor clinic). Een belangrijke dag voor IMCN.
We nemen de metro en autoriksha naar het hoofdkwartier. Vandaar gaan we met een bus naar Chakberia, ongeveer 10 km in 20 minuten. We zijn er rond 10 uur en de opening is gepland voor 11 uur, waar nog een Indiaas kwartiertje bij komt.
De kliniek is al in bedrijf: er staan rijen met patienten voor een bezoek een arts en de apotheek. Het is een mooi gebouw geworden: groot! Het is beneden helemaal af, maar boven nog niet helemaal. Binnen 1 of 2 maanden zal het gebouw helemaal af zijn. Op de begane grond is de outdoor clinic en komt ook de bank. Op de eeste verdieping komt women empowerment en een hostel voor de medewerkers van de bank. De bank is altijd voor de microkredieten.
De opening was een mooie ceremonie, waarbij wij weer als eregasten werden behandeld, wat toch raar voelt. Door een openingspoort, bestrooid met bloemen, een bloemenslinger om onze hals, een roos in ons knoopsgat (als we die hadden...). En een gouden stip op ons voorhoofd en dan het podium op voor de ceremonie. Na een uitleg door Dr. Sujit, grotendeels in het Bengaals begon de echte opening met het doorknippen van 3 linten (voor de kliniek, de microkrediet bank en de women empowerment afdeling) en het doorslaan van 3 kokosnoten (een kokosnoot staat voor eten en drinken). Bij de opening werd er flink lawaai gemaakt door iedereen, vaak een kalkoenachtig tonggeluid. Daarna een aantal toespraken, door bestuursleden, de aannemer en Bobby (die het publiek is ging om enkele mensen te interviewen waarom ze roken of alcohol drinken). Bij de overgang naar het culturele deel werd een kaas aangestoken. Daarna muziek met een muziekdoos: een doos met toetsen er op en een achterklep die op en neer bewogen wordt om lucht te pompen: een tafelmodel van een accordeon. Daarbij werd het inauguratielied gezongen. Hierna hebben we een fotoboek van Nederland aangeboden en de hoop uitgesproken dat dit in Chakberia mag blijven, zodat mensen hier er af en toe in kunnen kijken. Het werd meteen door bestuursleden doorgebladerd, waarbij de ordelijkheid van Nederland wel opviel. Hierna optredens van dans, waarbij wij weer onze tulpen uit Amsterdam gezongen hebben.
Ondertussen zakte Peter met een been door het deksel van een septic tank. Dat was gisteren pas afgemetseld en nog niet helemaal droog. Er hadden de hele ochtend al vrouwen opgestaan. Gelukkig zakte hij er maar met 1 been in, anders had hij moeten zwemmen. Zijn hele been ging er in, maar bleef net droog. Hij hield er niks aan over. Hij kreeg zo veel aandacht dat hij de mogelijkheid gebruikte een rondje te fietsen en een rondje achterop de motor mee te rijden.
Schuin aan de overkant van de kliniek ligt de school. Er staan veel vrouwen te wachten op hun kinderen. Het is een erg drukke school met erg volle klassen. Naast de school ligt een gebouw dat nu als bank wordt gebruikt. Het schoolhoofd is blij dat de bank nu gaat verhuizen en dat het oude bankgebouw bij de school getrokken kan worden.
Terug naar de kliniek, namen Peter en ik veel foto's, ook op het dak. Het is een mooie omgeving met veel rijstvelden, waar druk rijst geplant wordt.
In de bus terug naar Sonarpur kregen we een lunchpakket van IIMC!
6 mensen gingen meteen door naar de metro. Ik bleef om samen met Peter en Cees met Dr. Sujit te praten over IMCN zaken. Dat duurde tot half 6. Ondertussen hadden Dianne en Wouter geprobeerd treinkaartjes te kopen. Ze waren er op tijd, maar om 5 uur ging het kantoor dicht: alle wachtenden moesten de volgende dag maar terugkomen.
Wouter en Dianne maakten een wandeling door de stad. We liepen door een volle straat waarin de kramen tot op de weg gebouwd waren. Er was maar een baan over om te rijden. Gelukkig konden de auto's fietsen, moters en riksja elkaar hier niet inhalen en kon je redelijk veilig over de weg lopen. Alles is hier op straat te koop.
Vandaag is het ook de verjaardag van Subarna: ze wordt 14.
Om dit te vieren gaan we met Sujit, Barnali en Subarna uit eten in restaurant Indthalia: een restaurant dat Sujit vaak gebruikt om met buitenlandse vrijwilligers te eten: op de 1e verdieping, waar het rustig is en goed gepraat kan worden.
De taxi er naar toe was een klein avontuur, omdat de taxichauffeurs niet wisten waar ze naar toe moesten, niet konden lezen en half engels konden. Ze vragen regelmatig onderweg aan voorbijgangers de weg.
Subarna had voor de 1e keer hoge hakken aan, wat ze zelf erg leuk vond.
Ze kreeg een kadootje van ons. Aan het eind van de maaltijd kregen de 4 bestuursleden een handgemaakt overhemd van Barnali en zong Subarna een lied (Che Sera).
We namen afscheid van Sujit: waarschijnlijk zien we hem eind dit jaar als hij weer naar Nederland komt.
Het was een mooie dag.
Aloys heeft er ook een verslag van gemaakt. Kijk op http://hetklaverblad.nl/artikel.asp?rubriek=rubriek00&artikel=27711
We nemen de metro en autoriksha naar het hoofdkwartier. Vandaar gaan we met een bus naar Chakberia, ongeveer 10 km in 20 minuten. We zijn er rond 10 uur en de opening is gepland voor 11 uur, waar nog een Indiaas kwartiertje bij komt.
De kliniek is al in bedrijf: er staan rijen met patienten voor een bezoek een arts en de apotheek. Het is een mooi gebouw geworden: groot! Het is beneden helemaal af, maar boven nog niet helemaal. Binnen 1 of 2 maanden zal het gebouw helemaal af zijn. Op de begane grond is de outdoor clinic en komt ook de bank. Op de eeste verdieping komt women empowerment en een hostel voor de medewerkers van de bank. De bank is altijd voor de microkredieten.
De opening was een mooie ceremonie, waarbij wij weer als eregasten werden behandeld, wat toch raar voelt. Door een openingspoort, bestrooid met bloemen, een bloemenslinger om onze hals, een roos in ons knoopsgat (als we die hadden...). En een gouden stip op ons voorhoofd en dan het podium op voor de ceremonie. Na een uitleg door Dr. Sujit, grotendeels in het Bengaals begon de echte opening met het doorknippen van 3 linten (voor de kliniek, de microkrediet bank en de women empowerment afdeling) en het doorslaan van 3 kokosnoten (een kokosnoot staat voor eten en drinken). Bij de opening werd er flink lawaai gemaakt door iedereen, vaak een kalkoenachtig tonggeluid. Daarna een aantal toespraken, door bestuursleden, de aannemer en Bobby (die het publiek is ging om enkele mensen te interviewen waarom ze roken of alcohol drinken). Bij de overgang naar het culturele deel werd een kaas aangestoken. Daarna muziek met een muziekdoos: een doos met toetsen er op en een achterklep die op en neer bewogen wordt om lucht te pompen: een tafelmodel van een accordeon. Daarbij werd het inauguratielied gezongen. Hierna hebben we een fotoboek van Nederland aangeboden en de hoop uitgesproken dat dit in Chakberia mag blijven, zodat mensen hier er af en toe in kunnen kijken. Het werd meteen door bestuursleden doorgebladerd, waarbij de ordelijkheid van Nederland wel opviel. Hierna optredens van dans, waarbij wij weer onze tulpen uit Amsterdam gezongen hebben.
Ondertussen zakte Peter met een been door het deksel van een septic tank. Dat was gisteren pas afgemetseld en nog niet helemaal droog. Er hadden de hele ochtend al vrouwen opgestaan. Gelukkig zakte hij er maar met 1 been in, anders had hij moeten zwemmen. Zijn hele been ging er in, maar bleef net droog. Hij hield er niks aan over. Hij kreeg zo veel aandacht dat hij de mogelijkheid gebruikte een rondje te fietsen en een rondje achterop de motor mee te rijden.
Schuin aan de overkant van de kliniek ligt de school. Er staan veel vrouwen te wachten op hun kinderen. Het is een erg drukke school met erg volle klassen. Naast de school ligt een gebouw dat nu als bank wordt gebruikt. Het schoolhoofd is blij dat de bank nu gaat verhuizen en dat het oude bankgebouw bij de school getrokken kan worden.
Terug naar de kliniek, namen Peter en ik veel foto's, ook op het dak. Het is een mooie omgeving met veel rijstvelden, waar druk rijst geplant wordt.
In de bus terug naar Sonarpur kregen we een lunchpakket van IIMC!
6 mensen gingen meteen door naar de metro. Ik bleef om samen met Peter en Cees met Dr. Sujit te praten over IMCN zaken. Dat duurde tot half 6. Ondertussen hadden Dianne en Wouter geprobeerd treinkaartjes te kopen. Ze waren er op tijd, maar om 5 uur ging het kantoor dicht: alle wachtenden moesten de volgende dag maar terugkomen.
Wouter en Dianne maakten een wandeling door de stad. We liepen door een volle straat waarin de kramen tot op de weg gebouwd waren. Er was maar een baan over om te rijden. Gelukkig konden de auto's fietsen, moters en riksja elkaar hier niet inhalen en kon je redelijk veilig over de weg lopen. Alles is hier op straat te koop.
Vandaag is het ook de verjaardag van Subarna: ze wordt 14.
Om dit te vieren gaan we met Sujit, Barnali en Subarna uit eten in restaurant Indthalia: een restaurant dat Sujit vaak gebruikt om met buitenlandse vrijwilligers te eten: op de 1e verdieping, waar het rustig is en goed gepraat kan worden.
De taxi er naar toe was een klein avontuur, omdat de taxichauffeurs niet wisten waar ze naar toe moesten, niet konden lezen en half engels konden. Ze vragen regelmatig onderweg aan voorbijgangers de weg.
Subarna had voor de 1e keer hoge hakken aan, wat ze zelf erg leuk vond.
Ze kreeg een kadootje van ons. Aan het eind van de maaltijd kregen de 4 bestuursleden een handgemaakt overhemd van Barnali en zong Subarna een lied (Che Sera).
We namen afscheid van Sujit: waarschijnlijk zien we hem eind dit jaar als hij weer naar Nederland komt.
Het was een mooie dag.
Aloys heeft er ook een verslag van gemaakt. Kijk op http://hetklaverblad.nl/artikel.asp?rubriek=rubriek00&artikel=27711
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
